Lekcja 2

Bezpłatne szkolenie elearning: Dokumentacja dodatkowa - do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów- darmowy kurs on-line

* Rozliczanie środków trwałych i wyposażenia w księgowości uproszczonej, ćwiczenia
* Rozliczanie kosztów użytkowania majątku prywatnego właściciela/ki (np. samochodu, budynku, itp.) w księgowości uproszczonej,
* Podstawy rozliczania pracowników,
* Ewidencja ZUS,
* Ewidencja sprzedaży VAT – podstawy,
* Ewidencja zakupu VAT – podstawy,
* Ćwiczenia do rozwiązania.

Szkolenia elearning bezpłatne, to jedynie tekst. Zobacz jak dla porównania wyglądają nasze kursy on-line w wersji komercyjnej - poswojsku.pl.

Bezpłatne szkolenie elearning: Dokumentacja dodatkowa - do Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów- darmowy kurs on-line

* Rozliczanie środków trwałych i wyposażenia w księgowości uproszczonej

Ewidencja środków trwałych (wzór dodatkowo płatny)
Ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zobowiązani są prowadzić przedsiębiorcy opodatkowani na zasadach ogólnych i opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
Ewidencją środków trwałych objęte są przedmioty/składniki wykorzystywane na potrzeby działalności firmy, których wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów przekracza 3500 zł. Okres użytkowania jest dłuższy niż rok.
Podatnik jest obowiązany dokonać zapisów w ewidencji środków trwałych najpóźniej w miesiącu przekazania środków trwałych do używania.
Środkami trwałymi są wszelkie nieruchomości oraz rzeczy ruchome, będące własnością lub współwłasnością podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, których przewidywany okres użytkowania w działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika wynosić będzie więcej niż rok. Aby można było mówić o środkach trwałych, muszą być spełnione dwa warunki: nieruchomości lub rzeczy ruchome muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania.

Pełen opis w wersji PREMIUM

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) zakłada podział środków trwałych na kilka podstawowych grup:
* 0 - grunty,
* 1 - budynki i lokale,
* 2 - obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
* 3 - kotły i maszyny energetyczne,
* 4 - maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
* 5 - maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne,
* 6 - urządzenia techniczne,
* 7 - środki transportu,
* 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie,
* 9 - inwentarz żywy.
Grupy te dzielą się dalej na podgrupy. Należy odszukać właściwy dla nas składnik majątku i sprawdzić, jaką stawkę amortyzacyjną możemy przyjąć.

Ewidencja wyposażenia (wzór dodatkowo płatny)

Ad8Ewidencję wyposażenia zobowiązani są prowadzić przedsiębiorcy opodatkowani na zasadach ogólnych i opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
Ewidencją wyposażenia są przedmioty/składniki wykorzystywane na potrzeby działalności firmy, których wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów przekracza 1500 zł i nie jest wyższa niż 3500 zł. Okres użytkowania jest krótszy niż rok. Pełen opis w wersji PREMIUM

Oferta cenowa PREMIUM szkolenia: Księgowy – zawód z przyszłością - kurs pełnej księgowości – szkolenie księgowe od podstaw ..

* Rozliczanie kosztów użytkowania majątku prywatnego właściciela/ki (np. samochodu, budynku, itp.) w księgowości uproszczonej

Wielu małych przedsiębiorców prowadzi swoją działalność gospodarczą we własnym mieszkaniu. Problem stanowi rozliczenie kosztów, które przypadają na tą część mieszkania, która przypada na wykorzystywaną działalność gospodarczą. Najczęściej podatnik wykorzystuje dla potrzeb swojej firmy np. jeden pokój z całego mieszkania. Wówczas powinien on ustalić, jaka proporcja kosztów związanych z używaniem mieszkania przypada na ten pokój, aby móc wydatki te zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W przepisach podatkowych nie ma konkretnych informacji jak należy podzielić koszty dotyczące działalności gospodarczej prowadzonej w prywatnym mieszkaniu w stosunku do pozostałego lokalu mieszkalnego. Podatnik może "rozdzielać" koszty za pomocą ustalonego współczynnika, np. procentowy udział powierzchni mieszkania przeznaczonej na działalność do ogólnej powierzchni mieszkania. 

W przypadku rozliczenia czynszu za mieszkanie - ta część czynszu, która przypada proporcjonalnie do wykorzystywanego na potrzeby firmy udziału w całości mieszkania będzie obliczana poprzez procentowy udział powierzchni mieszkania wykorzystywanej do działalności w ogólnej powierzchni mieszkania.
W przypadku rozliczenia mediów - wydatki z tego tytułu są najbardziej problemowe.

Pełen opis w wersji PREMIUM

Podatnik może też podjąć decyzję o amortyzacji mieszkania. Jeżeli lokal będzie spełniał wymogi dotyczące przepisów o amortyzacji, wówczas powinien ustalić jego wartość początkową. Na podstawie art. 22g ust. 1 PDOF wartość zostanie ustalona w zależności od metody nabycia mieszkania. I tak, jeśli mieszkanie zostało kupione, jego wartość początkową stanowi kwota należna zbywcy, zwiększona o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Oczywiście w działalności wykorzystujemy część mieszkania – i tylko ta część będzie podlega odpisom amortyzacyjnym (będzie kosztem podatkowym).
Pełen opis w wersji PREMIUM

* Podstawy rozliczania pracowników

Wynagrodzenie brutto pracownika, zawiera w sobie wynagrodzenie netto wypłacane „do ręki” oraz składki ZUS obciążające pracownika i podatek  dochodowy – stanowi ono dla pracodawcy koszt poniesiony z tytułu wypłaty wynagrodzenia. Kolumna 12 KPiR  jest kolumną kosztową - w niej księgujemy wynagrodzenia wypłacane pracownikom zarówno w gotówce jak i naturze. Wynagrodzenie w kol. 12 ujmujemy w wartości brutto.
W kolumnie tej księgujemy również inne składniki wynagrodzenia-takie jak premie, wynagrodzenie za czas choroby, urlopu, nadgodziny.
Wynagrodzenie jest obciążone różnymi należnościami-typu podatek, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Również pracodawca w swojej części finansuje wynagrodzenie pracownika. Składki w części finansowane przez pracodawcę są ujmowane w kolumnie 13, gdyż ta część składek nie wchodzi w skład pojęcia "wynagrodzenie brutto".
Kolumna ta służy również do księgowania wynagrodzenia pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło lub zlecenie.

Pełen opis w wersji PREMIUM

* Ewidencja sprzedaży VAT

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży VAT dotyczy czynnych podatników podatku od towarów i usług:
Nie ma określonego wzoru ewidencji sprzedaży VAT, zgodnie z ustawą powinna ona gwarantować prawidłowe ustalenie wartości podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zwrotu, z uwzględnieniem zakupów związanych wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną. Ewidencja sprzedaży musi również umożliwić rozbicie sprzedaży według stawek podatku.
Ewidencje podatkowe umożliwiają podatnikowi prawidłowe wypełnienie deklaracji, natomiast organ podatkowy może na podstawie tych ewidencji (i oczywiście dokumentów źródłowych) stwierdzić, czy podatnik faktycznie prawidłowo wypełnił deklarację. Podatnik VAT czynny musi prowadzić m.in. ewidencje w zakresie podatku od towarów i usług. Jedną z takich ewidencji jest ewidencja sprzedaży.
Przepisy wskazują, że podatnik VAT ma obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do określenia:
* przedmiotu i podstawy opodatkowania,
* wysokości podatku należnego,
* kwot podatku naliczonego obniżających kwotę podatku należnego,
* kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu,
a także inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
Prowadzenie ewidencji VAT ma na celu prawidłowe wypełnienie deklaracji składanych dla potrzeb podatku od towarów i usług (co do zasady są to deklaracje VAT-7 i VAT-7K).
Przepisy nie określają wzoru ewidencji sprzedaży, jednakże powinna ona zawierać następujące pozycje:
* numer kolejny wpisu,
* data sprzedaży,
* data wystawienia faktury,
* numer faktury,
* dane dotyczące nabywcy (koniecznie NIP),
* wartość sprzedaży netto (przyporządkowana do odpowiedniej stawki podatku),
* kwota VAT,
* wartość brutto.
Należy pamiętać, że podstawą dokonywania wpisów w ewidencji sprzedaży są dokumenty źródłowe - w większości przypadków są to faktury VAT wystawione przez podatnika.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.).

* Ewidencja zakupu VAT
Obowiązek prowadzenia ewidencji zakupu VAT dotyczy czynnych podatników podatku od towarów i usług:
Nie ma określonego wzoru ewidencji zakupu i sprzedaży VAT, zgodnie z ustawą powinna ona jednak gwarantować prawidłowe ustalenie wartości podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zwrotu, z uwzględnieniem zakupów związanych wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną. Ewidencja sprzedaży musi również umożliwić rozbicie zakupu według stawek podatku.
Ewidencja zakupów VAT powinna zawierać przede wszystkim:
* wartość netto zakupów,
* kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego.
W przepisach nie uregulowano wzoru ewidencji zakupów.
Co do zasady ewidencja zakupów powinna zawierać następujące pozycje:
* numer kolejny wpisu,
* data zakupu,
* data faktury (niekiedy również data wpływu faktury),
* numer faktury,
* dane dotyczące sprzedawcy (koniecznie NIP),
* wartość zakupu brutto,
* wartość zakupu netto,
* kwoty podatku naliczonego.
Należy pamiętać, że wpisów w ewidencji dokonuje się na podstawie dokumentów źródłowych, którymi w przypadku nabycia towarów i usług są – przede wszystkim - faktury VAT wystawione przez kontrahentów podatnika, dostawców towarów i usług.
Z uwagi na fakt, że celem prowadzenia ewidencji zakupów jest wykazanie kwot podatku naliczonego, które podatnik ma prawo odliczyć, w ewidencji tej nie trzeba wykazywać zakupów zwolnionych od podatku ani zakupów dokonanych u podmiotów zwolnionych od podatku (podmioty takie nie wystawiają faktur VAT).
Jeśli podatnik dokonujący zarówno czynności zwolnionych od podatku, jak i czynności opodatkowanych VAT (tzn. podatnik dokonujący tzw. sprzedaży mieszanej), dokonuje zakupów towarów i usług, które są przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czynności opodatkowane), oraz czynności, w związku z którymi takie prawo mu nie przysługuje (czynności zwolnione), wtedy konieczne jest odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli zatem podatnik dokonuje zakupu opodatkowanego, wtedy powinien wydzielić taką część podatku naliczonego, związanego z tym zakupem, którą ma prawo odliczyć w deklaracji.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2010 r. nr 54, poz. 535 ze zm.).

Oferta cenowa PREMIUM szkolenia: Księgowy – zawód z przyszłością - kurs pełnej księgowości – szkolenie księgowe od podstaw ..

* Ćwiczenia do rozwiązania.